در مخزن کتابخانه ملی ایران نسخ خطی فراوانی وجود دارد که قرآن‌های زیبا و ارزشمندی از روزگاران کهن در آن نگهداری می‌شود. این قرآن‌ها به دو دسته تقسیم می‌شوند که بخشی زیبا بوده و نمایانگر مکاتب هنری ایرانیان است و بخش دیگر قرآن‌هایی را شامل می‌شود که از سوی خوشنویسان به نام و مشهور نگاشته شده‌اند. یکی از قرآن‌های موجود در این مخزن، قرآن منسوب به وصال شیرازی است که نام کامل این کاتب، میرزامحمد شفیع وصال شیرازی از بزرگترین شعرای دوره قاجار است که در سال ۱۱۹۲ یا

معروف به بنان‌الشریعه. تحصیلات مقدماتی را در زادگاهش سیرجان کرمان گذراند و در سی سالگی سفری به عتبات عالیات نمود. وی مدتی در نجف اشرف به تحصیل علوم متداول عصر خود پرداخت و بعد از شش سال به کرمان برگشت. در حدود ۱۳۰۷ش به تهران آمد و وارد وزارت معارف شد و تا آخر عمر خود در این شهر سکنی گزید. او در نوشتن خط شکسته توانا و مبتکر بود و شیوهٔ مخصوصی داشت. حاجی بنان علاوه بر مقالات متنوعی که نوشته است ، طبع شعری نیز داشته و مضامین تازه‌ای به سلک نظم در آورده است.